Kornel Andrzej Morawiecki (ur. 3 maja 1941 w Warszawie) – polski polityk, działacz opozycji antykomunistycznej w PRL, założyciel i przewodniczący Solidarności Walczącej, doktor fizyki, nauczyciel akademicki. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2010.
Syn Michała i Jadwigi z Szumańskich. Maturę zdał w wieku 17 lat w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie w 1958. Studia wyższe ukończył na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego w 1963. Doktorat pod kierunkiem prof. Jana Rzewuskiego z kwantowej teorii pola uzyskał w 1970. Pracownik naukowy na Uniwersytecie Wrocławskim, początkowo w Instytucie Fizyki, następnie Matematyki. Od 1973 pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej.
W 1968 uczestniczył w fali strajków studenckich.
Po stłumieniu protestów studenckich wspólnie z Jerzym Petryniakiem, Zdzisławem Ojrzyńskim, Piotrem Plenkiewiczem, Ryszardem Trąbskim wydrukował i kolportował ulotki potępiające ówczesne władze komunistyczne za represje wobec protestujących studentów.
W podobnym, nieco rozszerzonym zespole, wydawał ulotki przeciwko tzw. interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w sierpniu 1968, a następnie przeciwko stłumieniu przez władze protestów robotniczych na Wybrzeżu w 1970.
W 1979 związał się od drugiego numeru z wydawanym we Wrocławiu niezależnym periodykiem „Biuletyn Dolnośląski” – od powstania drukowanym poza cenzurą w zakonspirowanych drukarniach.
Wraz z grupą przyjaciół (Jerzy Petryniak, Zbigniew Oziewicz, Janusz Goryl, Zbigniew Duszak, Włodzimierz Winciorek, Garret Sobczyk – Amerykanin) witał papieża Jana Pawła II w Warszawie, Częstochowie i Krakowie podczas pierwszej pielgrzymki w Polsce, białoczerwonym transparentem z napisem: „Wiara i Niepodległość”.
W czasie fali sierpniowych strajków 1980, które poprzedziły powstanie NSZZ „Solidarność” aktywnie wraz z „Biuletynem Dolnośląskim” włączył się w organizowanie strajków we Wrocławiu. Była to jedyna zorganizowana grupa opozycyjna inicjująca i wspierająca protesty we Wrocławiu.
W okresie tzw. pierwszej Solidarności przygotowywał i drukował wraz z Mikołajem Iwanowem i zespołem „Biuletynu Dolnośląskiego” odezwy po rosyjsku do żołnierzy radzieckich stacjonujących w Polsce, za co został aresztowany i sądzony. Był to pierwszy tego typu proces polityczny w PRL.
Był delegatem na I Krajowy Zjazd „Solidarności” z Regionu Dolny Śląsk. Z jego inicjatywy I Krajowy Zjazd Solidarności przyjął odezwę „Posłania do narodów Związku Radzieckiego i krajów Europy Wschodniej”, był jednym z jej autorów.
W momencie wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 uniknął aresztowania, ponieważ przewoził wieczorem sprzęt poligraficzny dla konspiracyjnej drukarni „Biuletynu Dolnośląskiego”. Natychmiast z zespołem „Biuletynu Dolnośląskiego” zszedł do podziemia i korzystając z zakonspirowanej struktury, rozpoczął działalność poligraficzną. Pierwszy numer podziemnego pisma w stanie wojennym w Polsce – „Z dnia na dzień” był drukowany w nocy z 13 na 14 grudnia i został kolportowany już rano 14 grudnia we Wrocławiu.
Był wydawcą prasy i wydawnictw Regionalnego Komitetu Strajkowego „Solidarność” we Wrocławiu, upoważniony przez ówczesnego przewodniczącego regionu Władysława Frasyniuka do wydawania i podpisywania oświadczeń w imieniu RKS.
Na przełomie maja i czerwca 1982 m.in. wspólnie z Pawłem Falickim założył „Organizację Solidarność Walczącą”, która była unikalną polityczną organizacją opozycyjną w Polsce oraz krajach bloku sowieckiego, ponieważ od momentu powstania (czerwiec 1982) jako jedna z nielicznych w swoim programie głosiła upadek komunizmu, niepodległość Polski i innych narodów zniewolonych przez komunizm, niepodległość republik radzieckich, zjednoczenie Niemiec przy zachowaniu narzuconych jałtańskim porządkiem granic powojennych. Wprawdzie w programowym tekście Kornela Morawieckiego Kim jesteśmy? O co walczymy? z 1982 słowo „niepodległość” nie pada ani razu, jednak temat niepodległości pojawiał się często w „Biuletynie Dolnośląskim” czy w piśmie „Solidarność Walcząca”.
więce: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kornel_Morawiecki